Mruknął cicho na odpowiedź wilka. Plan jak plan, prosty. Ale czy wypali? Tego już Bernat nie wiedział.
-Ciekaw jestem twojego planu. - mruknął do siebie cicho i poszedł za Heliosem.
//z.t --> Polana łowiecka//

Zdyszana lemurzyca pognała za nimi z ciekawości. /z.t Polana Łowiecka/

Pisz dłuższe posty. W regulaminie RPG wyraźnie pisze, że wymagane są przynajmniej 3 zdania.

Szła za wilczycami. Rozejrzała się i zobaczyła posłania przygotowanie przez Naisę, które były niewiele większe niż ona sama. Podeszła i widząc, że mała już spała, położyła się w posłaniu niedaleko niej. Jednak ona też nie spała.
Gwiazdy...

Jak okiem sięgnąć, wszędzie widniało to samo. Długie, cienkie, rozdwojone lub pojedyncze, zakończone miotełką, kłosem czy zwyczajnie szpiczaste trawy sięgały wysoko i całkowicie zasłaniały resztę krajobrazu. Parę razy podskoczyła, by cokolwiek więcej zobaczyć, ale potem postanowiła polegać na słuchu. Świerszcze, jak każdej nocy, nie przerywały swego koncertu ani na chwilę. Co jakiś czas, jeden z tych grajków uciekał spod łap, niknąc w gąszczu. W końcu natknęła się na coś nowego. Spory kamień sterczał niby łysa góra w puszczy, dając zbłąkanemu podróżnikowi szansę na odnalezienie drogi. Bez wahania wspięła się na sam szczyt, ale widok jaki się przed nią otworzył, wcale nie był zachwycający. Od dobrej godziny Atlana przedzierała się przez morze traw tylko po to, by dowiedzieć się, że ciągnie się ono aż po horyzont? Westchnęła. Gdzieś za nią majaczyła w nocy ciemna ściana lasu. Wahała się przez chwilę, ale wtem kątem oka zauważyła ruch. Niedaleko błyszczącej odbiciami gwiazd powierzchni wody siedziało kilka zwierząt. No wreszcie coś ciekawego! Szybko zeskoczyła z kamulca i pomknęła przed siebie w kierunku grupki.
Jej "bieg" przypominał raczej królicze skoki, ale mniejsza o to, bo przez większość czasu można było jedynie dostrzec ruch pomiędzy źdźbłami traw. Raptownie zahamowała, by nie wpaść Bernatowi prosto w pysk. Cofnęła się parę kroków i przyjrzała nieznajomemu. Wyglądał naprawdę dziwacznie, toteż okrągłe ślepia przez chwilę tylko wodziły po jego sylwetce. Zatrzymawszy je na licu fangtaila, uśmiechnęła się.
- Cześć. Jestem Atlana, a ty? Wy? - poprawiła ostatnie, zerkając na resztę. - Co to za miejsce? - spytała, siadając i przekrzywiając łebek.

- Znowu ktoś nowy.... Powiedziała znudzona Naisa, która nie była zachwycona przybycia kolejnego stworzenia. Odwróciła łeb w stronę nieznajomej i cicho warknęła. Potem odwróciła się i położyła pokazując, że kotka nie jest tu mile widziana. Jednak po jakimś czasie powiedziała: - Ja Naisa. To Łososiowa Rzeka, nie widzisz?!

Ostatnio edytowany przez Moyo (2014-10-25 15:52:28)

Spojrzał na nowe zwierzę. Mały kot, a raczej kotka, przypominająca trochę wiewiórkę. Lekko się do niej uśmiechnął, ignorując Naisę.
-Ja jestem Bernat. Miło mi cię poznać.
Starał się nie ukazywać od razu przyjacielskiej postawy, nie wiadomo kim była Atlana.
Czuł jednak, że nie ma ona wrogich zamiarów. Przyglądnął jej się. Ciekawe stworzenie, na pewno nie była kotem. Jednak długo nie przypatrywał się stworzeniu. Wolał skupić się na wypatrywaniu zagrożeń. O ile zresztą miał rację myśląc, że nie jest ona niebezpieczna. Cicho westchnął, wpatrując się w dal.

Spała głęboko, więc nie zauważyła nowego przybysza. Jakiś głos w głowie mówił jej, aby się obudziła, ale nie mogła. Coś trzymało ją we śnie, a ona nie wiedziała co.
Gwiazdy...

Czarnej nie było widać w trawie. Wilczyca leżała i nasłuchiwała. Z daleka dochodziły dziwne dźwięki... Luos uniosła łeb.
-Nie chcę was martwić, ale coś tu biegnie.- Jeśli ktoś wcześniej nie czuł Luos, to nieźle się przestraszył. Łeb czerwonookiej dosłownie wyskoczył z trawy, a nienaturalnie szkarłatne ślepia jeszcze bardziej umacniały w przekonaniu, że nie jest to zwykłe zwierzę, lecz duch. Wadera popatrzyła w kierunku, z którego dochodziły niepokojące odgłosy.

Gdy tak siedziała i słuchała ich odpowiedzi, długi ogon zdawał się żyć własnym życiem, co chwila mniej lub bardziej zmieniając swe położenie. Spojrzała na rogatego wilka, który przedstawił się jako Helios. Świecący punkt między porożem bardzo ją intrygował. Czym to właściwie mogło być? Na pewno czymś niezwykłym. Dodawało mu pewnej dozy tajemniczości, przez co Atlana odnosiła nieodparte wrażenie, że jest on osobą bardzo mądrą. Nie zdążyła mu odpowiedzieć, gdyż padł komentarz Naisy. Zmarszczyła brwi.
- Że rzeka, widzę, a w wodę nie patrzyłam - mruknęła.
Już po chwili grymas zniknął z jej pyszczka, zastąpiony wcześniejszym uśmiechem. Jeszcze raz przemknęła po wszystkich wzrokiem, z czego śpiącej kotki nie zauważyła wśród traw.
- O, mnie również jest miło was poznać - odparła po słowach Bernata. - Tak strasznie długo nie miałam się do kogo odezwać. To było okropnie nudne. Mogę z wami pobyć jakiś czas? - błysnęła białymi ząbkami w uśmiechu.
Zdawała się w ogóle nie czekać na odpowiedź Fangtaila, bo już zaraz była przy wilku, z zainteresowaniem przypatrując się złotej kuli energii.
- Co to jest? - spytała.
Podeszła do niej młodsza wilczyca, w którą natychmiast wbiła baczne spojrzenie.
- Nie szkodzi - odparła, siadając i owijając wokół łap ogon, którego biała końcówka co chwila unosiła się do góry. - Teraz? Jasne, że nie, przecież jest noc.
Jej niedoszła rozmówczyni chyba nie zdążyła usłyszeć odpowiedzi. Trudno. Powróciła spojrzeniem do Heliosa.
Na nagłe pojawienie się czerwonookiej, aż podskoczyła w miejscu.

Ostatnio edytowany przez Atlana (2014-10-25 18:38:39)

Czarna tylko spojrzała na małą wilczycę z niedowierzaniem. W takim momencie jej się o to pyta? Czarna wstała, po czym zaczęła węszyć.
-Mmm... To chyba niedźwiedź.- I w tym momencie trawa zaszeleściła. Luos stanęła tak, żeby w razie ataku móc jak najszybciej zadać cios.