Nazwa gatunku: Ranea, co w dosłownym tłumaczeniu oznacza "drzewokot".
Opis: Jak nazwa wskazuje, stworzenie to istotnie na pierwszy rzut oka przypomina kota, jednak po bliższej obserwacji, da się zauważyć kilka znaczących różnic. Po pierwsze, przednie łapy w stosunku do tylnych zdają się być nieco za krótkie. Sprawia to, że te drugie są zwykle podkurczone, a po płaskiej powierzchni ranea porusza się dość zabawnym chodem, kołysząc zadem na boki. Wszystkie kończyny są dobrze umięśnione, a długie kości śródstopia umożliwiają wykonywanie długich skoków. Same palce łap są duże, nie tylko zapewniają pewne odbicie przy skoku, lecz kryją w sobie długie, haczykowate pazury. Długi (zwykle taki jak ciało) ogon pomaga w zachowaniu równowagi podczas wspinania się na drzewa. Kolejnym odstępstwem są duże, trójkątne uszy, wypełnione miękkim futrem oraz oczy w kształcie migdałów, również nieco większe od kocich. Jak łatwo się domyślić, "drzewokot" ma bystry wzrok i słuch, a często nawet nadwrażliwy, co znowuż nie jest takie dobre. Najciekawszy chyba element budowy stanowi pyszczek zwierzęcia. Zamknięty wygląda zupełnie jak u kota, jednak po jego otwarciu wyraźnie widać, że posiada szerszy zakres ruchów. Żuchwa renei przypomina gadzią; nie tylko nie jest trwale połączona z czaszką, ale też składa się z dwóch części. W połączeniu z rozciągliwą skórą pozwala to stworzeniu połknąć w całości obiekt niemal wielkości jego głowy. Ta cecha, w razie potrzeby, umożliwia szybkie zjedzenie zdobyczy. Pomaga również w odstraszaniu wrogów. Średniej długości sierść pokrywa całe ciało zwierzęcia i miewa różnorakie barwy od czerni, poprzez brąz, do bieli, bardzo często ze sobą pomieszane. Oczy zazwyczaj mają odcienie zieleni bądź błękitu, rzadziej żółci.
Przeciętna długość życia: Dożywa około 20 lat.
Przeciętna wielkość i waga: Dorosły osobnik mierzy jakieś 40 cm w kłębie, przy czym samce są wyższe od samic. Waga waha się od 2,5 do 5 kg. Długość ciała trochę ponad pół metra, ogon - drugie tyle.
Pożywienie: Jest wyłącznie mięsożerny i zje wszystko, co mieści się w tej kategorii - małe ssaki, ptaki, gady, owady, larwy, jaja. Nie gardzi również padliną. Jak na niewielkie rozmiary, to je dość sporo.
Tryb życia i zachowania: Wyłącznie nocny, dnie renea zwykła przesypiać. Warto też zaznaczyć, że jest samotnikiem i to silnie terytorialnym. Swojego rewiru broni nie tylko przed innymi reneami, ale też drapieżnikami mniejszymi lub o podobnym rozmiarze, które mogłaby przepędzić. Gesty i dźwięki funkcjonujące u gatunku są bardzo podobne do kocich, ale nieco bardziej jęczące i zawodzące. Przy fukaniu natomiast często można usłyszeć osobliwy syk, zwykle na początku. Zamieszkują głównie w dziuplach lub wysoko położonych jaskiniach, rozpadlinach skalnych.
Zdolności: Wygłodniała renea stopniowo wpada w swoisty rodzaj transu. Wpierw wyostrzają się zmysły, co nieraz prowadzi do tego, że praktycznie każde źródło światła wydaje się jej nienaturalnie jasne. Podobno (w sprzyjających okolicznościach) potrafi również usłyszeć bicie serca. Tak czy inaczej, stworzenie staje się nieprzewidywalne i niebezpieczne - wszystko, co żyje bądź pachnie odpowiednio, jest dlań chorobliwie pożądaną zwierzyną. Tylko to zaprząta myśli renei, przez co zdaje się ona niewrażliwa na inne bodźce.