//Krzysztof//

Nagle głos obcego go przestraszył i zerwał się do biegu wtem się przewrócił się na bok przez lód jaki był pod, nim. Leżał tak przez chwilę w szoku, a po chwili zaczął się śmiać z swojej reakcji. Chciał wstać jednak poczuł przyszywający ból na łopatce na którą się wywalił. Syknął z bólu i zaczął jak koń pod górę kombinacje z wstaniem jednak ból zwyciężał. Cień jego zadrżał i wystawił jedną rękę, która wskazała na rogatego wilka każącą jakby chciała zwalić winę stłuczenia łopatki na wilka. Ręką ścisnęła się w pięść i wycofała się a cień Krzysztofa uspokoił się.

Smoczyca od pewnego czasu miała przymknięte oczy,chyba na chwilę straciła przytomność ale oprzytomniała po chwili.Zobaczyła kogoś obcego,wilk ją zadziwił ale i rozluźnił (sama nie wiedziała czemu).
Obróciła się na bok a potem wstała,i podeszła falując ogonem i przysiadła koło wilka patrząc się na niego.
-Jestem Martcan,urodzona jako człowiek.A powstała dzięki istotom wam nieznanym,ale i...ostatnią z swojego rodu i gatunku.-Objęła wilka jedną ręką i jakby się zamyśliła,"Czy aby na pewno jestem jedyna?,a może coś jeszcze istnieje?" poczuła niepewność i wstała na równe nogi.

//Helios//

Nigorich popatrzył na Martcan. Wydawała się być smutna. Wolał nie pytać, dlaczego.
Jeśli pozwolą mu z nimi zostać, chętnie jakoś pomoże temu smokopodobnemu stworzeniu. Potem Helios skierował wzrok na konia. Zaraz... To nie koń.
-Może to głupie pytanie, ale jesteś jednorożcem, prawda?--zapytał Jeremy'ego. Co prawda nie oczekiwał odpowiedzi, ale jakoś tak po prostu zapytał. Następnie jego wzrok natrafił na różową, i widocznie przestraszoną istotę. Teraz nic nie mówił. Co miał zrobić? Nie pamiętał jaki był wcześniej, więc nie wiedział, jak postąpić. Na razie chyba po prostu będzie zachowywał się tak, jak uważa że powinien.

//Helios//

Wilk już nic nie mówił. Czuł, że po prostu nie musi, więc tylko położył się na ziemi przykrytej warstwą śniegu. Sam wyglądał dość śmiesznie kontrastując z białym puchem.
Nikt nie jest ostatni. Świat jest zbyt wielki, aby to stwierdzić. Odezwał się w umyśleMartcan. Wow, to on tak umie? Ciekawe, co jeszcze odkryje.

//Krzysztof//

Wydał z gardła dźwięk zbliżony warknięcia i machnął łapami znów próbując wstać jednak ból nie chcę opuścić go. Z jego pyska czerwony dym wydobył się a oczy zostały pochłonięte czerwienią. Na palcach czerwone, świecące szpony zagościły i zaczął drapać lód, który szybko zaczął topnieć. Sapnął wściekle i zerwał się co od razu zaczął żałować tego. Poczuł w całej okolicy stłuczonej łopatki ból jakby złamano mu kość, krzyknął a z oczu szybo neonowe łzy zaczęły lecieć a paraliżujący ból zmusił go do natychmiastowego legnięcia.


_____________
Co ja odwalam teraz xD

Ostatnio edytowany przez Coranidev (2015-02-03 16:40:16)

//Helios//

Nie rób z siebie męczennika. Odparł chłodno Helios w umyśle Martcan. Następnie prychnął, ale zaraz się opanował. Póki co tylko patrzył na poczynania stworzeń. Na jednorożca już nawet nie zwracał uwagi.

--------
Nie, nie sprawdzę. Tutaj piszemy rp, nie gramy w jakieś inne gierki. Oczywiście takie jest moje zdanie :)

Ostatnio edytowany przez Aevara (2015-02-03 19:58:32)

//Jeremy/
Spojrzał na nigoricha.
- Chyba tak. Ale poza dzieciństwem nie pamiętam żadnych bliższych mi podobnych. Tylko kilka godzin temu była tu jedna klacz i pegaz.

Ogier spojrzał w kierunku cierpiącego volkkroga. Podszedł do niego i dotknął rogiem ciała nieopodal uszkodzenia.
Z doświadczenia wiedział, że silnie magiczne stworzenia czasami przejawiają uleczające umiejętności, ale nie był pewien co do efektu.

Yashiro siedział tak pod drzewem przez długi czas. Otworzył swoje oczyska i zobaczył, że do tego zgromadzenia dołączył jakiś rogaty wilk i jeszcze chyba koń? Nie był pewien swojej myśli. Wstał i postanowił podejść do tego zgromadzenia stworzeń. Kiedy doszedł do nich usiadł przy rogatym wilku nie wydobywając z siebie żadnego dźwięku.

Yashiro był tym wszystkim trochę przygnębiony, że rogaty wilk odszedł, kiedy to on obok niego usiadł. Więc jego mina przybrała przygnębienie, z takiego powodu, że on sam od wszystkich się różni wszystkim, to dla niego było nieco trudne.

W tej chwili, kiedy Yashiro poczuł się osamotniony, wtedy zaczął wspominać, czasy kiedy był doceniany przez innych, że miał przyjaciółkę oraz przyjaciół, którzy go akceptowali nie zważając na jego wygląd zewnętrzny, wtedy był szczęśliwy...A teraz...Nie, nie jest doceniany, ani, żadne inne stworzenie albo zwierzę, nie chciało  się z nim zaprzyjaźnić, nawet nie odważyło podejść do jego osoby i rozpocząć z nim rozmowę.
Nagle jakieś stworzenie podobne do smoka i do człowieka, podeszło do niego i zachęcało do zabawy... -ale do jakiej zabawy?- pomyślał Nevesshari. Nie chciał spłoszyć tego stworzenia, więc nic nie robił, nie wykonywał żadnych ruchów, które, mogłyby być źle odebrane przez stworzenie, leżące obok niego.