Luos przyszła tu. Spojrzała na wielkie drzewo, usiadła obok jednego z korzeni. Piękne, majestatyczne dzieło natury... Czarna westchnęła. Ile to drzewo może mieć lat? Pewnie jest tak samo stare, jak ta kraina.

Czarna wyczuła kotkę. Ech, pewnie będzie kolejną osobą, która stwierdzi, że Luos to psychopatka. Więc po co zaczynać rozmowę? Wadera ułożyła się pomiędzy korzeniami.

-Szukasz miejsca na norę?- Powiedziała lekko ochrypłym głosem. Wskazała jakieś miejsce pomiędzy dwoma dość dużymi korzeniami.
-Tam powinno być dobrze.- Zamilkła na chwilę, po czym wyszczerzyła kły.
-Idź już.- Położyła głowę na ziemi.

Czarna machnęła delikatnie ogonem. Jak tylko jej rany się zagoją, pójdzie zapolować na coś większego. A może na kogoś? Kto wie, zależy, w jakim będzie nastroju. Wadera wypuściła powietrze z pyska. Znów zbyt spokojnie. Czerwonooka zaczęła coś nucić. Podeszła do jakiegoś starego pniaka, wystającego z ziemi nieopodal i nabazgrała coś na nim szponem.
Aequat omnes cinis; impares nascimur, pares morimur.
Znów położyła się w korzeniach, zadowolona ze swego dzieła.

-Aequat omnes cinis; impares nascimur, pares morimur.- Czarna popatrzyła kotce w oczy, po czym je przymknęła, uprzednio układając się wygodnie pomiędzy korzeniami dębu. Kiedyś kotka to zrozumie.

Szkarłatnooka ziewnęła.
-Ta zima będzie ciężka... Czuję to w kościach.- Czarna wstała, przeciągnęła się, po czym podeszła do kotki.
-Pomóc Ci?- Powiedziała, po czym spojrzała jej w oczy, uśmiechając się.-Korzystaj, póki możesz. Za jakiś czas pewnie znowu oszaleję.

- Jak chcesz, to możesz przenieść gdzieś w krzaki tą kupę piachu. Powiedziała kotka wskazując głową na górę błota wykopanego z norki, które teraz zalegało przed 'wejściem'.
Samanva zabrała się do dalszego kopania. Nie wyczuła Tay'a, bo była cała upaprana ziemią.

Wystawił łeb ponad krzaki. Dobrze wiedział, że już go wyczuli. A przynajmniej miał takie przeczucie. Wypełznął z krzaków i usiadł przy nich, nie odzywając się. Przyglądał się kotce kopiącej w ziemi. Co ona robi? Lekko przekrzywił łeb i ponownie machnął ogonem.

- Mrh? Sam znów przerwała kopanie. Wystawiła głowę z norki i uśmiechnęła się do stwora. Wyszła z ziemi, otrzepała się, usiadła i rzuciła zaciekawione spojrzenie żółtemu zwierzowi.

Ostatnio edytowany przez Samanva (2014-11-13 16:17:28)

- Samanva. Miło cię poznać. uśmiechnęła się kotka. Nagle zaczęło ją coś swędzieć na lewym boku. Podniosła tylną łapę i podrapała się, otrzepała i zaczęła się myć.