- Niezły wisior. Naisa spojrzała na niebieski kamyczek. Po chwili zmieniła kierunek wzroku na swój medalion- który dostała od matki. Wiele razy próbowała go zniszczyć, spalić, zostawić. Jednak zawsze zawracała.... Pomimo tego, że nie znała i nienawidziła swojej matki i rodziny- o ile ją jeszcze miała. Po prostu to czuła, nie wiedziała czemu, ale nie mogła go zostawić. Wisiorek zawsze jest przy niej.

- Przejść? Oczywiście, tylko, że na polowanie. Umieram z głodu. W tym czasie zaburczało jej w brzuchu. Potem, jakby przeczuwała myśli Heliosa, odpowiedziała. - Chodźmy się przejść tylko i wyłącznie na Polankę Łowiecką bo w innych miejscach może być niebezpiecznie lub gdzieś mogą czaić się niedźwiedzie...- Od zajścia w Łososiowej Rzece Naisa panicznie bała się niedźwiedzi i innych niebezpieczeństw. A na same słowo "niedźwiedź" przechodziły przez nią dreszcze.

Czarna, na słowa rogatego o jej wspomnieniach tylko wybuchnęła śmiechem.
-Wiedziałam, że tak będzie. Widziałeś to, co sobie WYOBRAZIŁAM, a nie prawdziwe wspomnienia. Gdybyś faktycznie mógł je zobaczyć, ja również mogłabym je wydobyć. - Luos wstała, popatrzyła w niebo, po czym ruszyła w stronę lasu. Zatrzymała się przy końcu polanki.
-A gdyby tak założyć stado? Takie prawdziwe.- Zaczęła rozmyślać.

-Haha, a żebyś wiedział!- Powiedziała, patrząc na niego z uśmiechem szaleńca. Nieee, Luos na pewno nie była normalna. Ba, już dawno powinna trafić do pokoju bez klamek! Czarna zaśmiała się... Dziwnie.

- Idiots, idiots, everywhere... Naisa pacnęła łapą o głowę. Luos to naprawdę wielkie dziwadło, mimo swego wyglądu. Wariatka. Po wypowiedzi Heliosa na temat polowania spuściła głowę i zaczęła podjadać wszystkie bezkręgowce jakie wpadły jej w oko. Jak zawsze musi być głodna...

Helios wzruszył ramionami.
-Proszę bardzo. I tak nie za bardzo mam po co się błąkać po tym świecie.-Nigorich podszedł do Luos i nadstawił karku. Było mu już obojętne co zrobi z nim czerwonooka. Naisa jest w stanie poradzić sobie sama. Wilk machnął swoim lwim ogonem, i położył po sobie uszy.

Helios skrzywił się z bólu i syknął. Krew zabarwiła szkarłatem jego futro. Mogła go już zabić, a nie ranić. Nigorich podniósł łeb, i kolejna porcja posoki po nim spłynęła. Wilk starał się zapanować nad umysłem czerwonookiej, lecz była w takim stanie, że basior nawet jej nie wyczuł. Spodziewał się, że Luos zaatakuje, lecz nie tak agresywnie. Na gwiazdy! Prawie wygryzła mu całą szyję! Helios ruszył za czarną, i skoczył na jej grzbiet.

Helios upadł na ziemię po nieudanym ataku.
-Cholera.-mruknął pod nosem rozglądając się. Szurnięta wadera. Krew spływała po wilku wolniej, i już w mniejszych ilościach. Zawsze musiał coś zepsuć. Helios wymruczał pod nosem małą wiązankę przekleństw, po czym starał się znaleźć coś na opatrunek.

Pięknie Helios. Znowu wszystko zepsułeś. Jak zawsze. Nigorich zastanawiał się, jak szybko i bezboleśnie zakończyć swój nędzny żywot. Plan z Luos nie wypalił, to może umrze wykrwawiając się? Nie... Rany goją mu się szybciej niż normalnie. Hmpf. Beznadzieja. Basior położył się na ziemi, i czekał aż jakiś padlinożerca zechce go pożreć.
-Odejdź, Naisa. Wiem że potrafisz sama się sobą zająć.-powiedział do podopiecznej i zamknął oczy.

Ostatnio edytowany przez Vailins (2014-11-09 22:44:14)

Nigorich patrzył jeszcze chwilę za biegnącą Naisą.
-Jesteś beznadziejny, rogaty.-mruknął do siebie i wstał z trudem. Człapiąc ciężko szedł przez las. Chciał wrócić nad rzekę, od której wszystko się zaczęło. Gdyby jakaś postronna osoba zauważyła Heliosa, widziałaby w nim przegranego szaleńca. A Helios szedł.

//zt->Łososiowa Rzeka/