Psychopatka wbiegła tu z wywieszonym jęzorem. Ten posmak krwi w paszczy... Haha! Wyszczerzyła się do siebie, po czym usiadła i oblizała się. Co się z nią dzieje? Nie wiedziała, ale za to była pewna, że nic dobrego. Nie ma to jak atakować przypadkowe zwierzęta... No nieźle. Mlasnęła z niezadowoleniem. Może ma jakieś ataki szału, albo coś? Albo po prostu jest chora psychicznie. Ale czy to ważne? Rozejrzała się. Dziwne miejsce...

Luos natychmiast odwróciła głowę w stronę Muuri. Wyszczerzyła się.
-Dawno Cię nie widziałam, grzywiasty.- Czarna zaśmiała się cicho.
-Jak życie? Działo się coś ciekawego?- Wadera nadal miała pysk wybrudzony krwią. Posoka spływała po futrze małymi strużkami... Musiało wyglądać to dziwnie, strasznie.

Przeraził się, kiedy zobaczył wilczycę w tym stanie. Co ona zrobiła? Cofnął się lekko.
- Nie, raczej nie. - próbował odpowiedzieć spokojnie, lecz mu się to nie udało.
Wadera wyglądała strasznie.
- Czy... Czy wszystko w porządku? - odezwał się po chwili.
Zaczął nerwowo machać ogonem w prawo i w lewo, grzebał pazurami w ziemi.

Spojrzał ponownie na Luos.
- Czy... Walczyłaś z kimś? - zadał jej kolejne pytanie.
Uspokoił się trochę i usiadł. Ku jego nieszczęściu, usiadł na kościach. Podskoczył i warknął cicho. Kopnął tylną łapą kości i ponownie usiadł. Nie lubił takich miejsc. Najchętniej uciekłby stąd najdalej, jak się da. Lecz nie chciał robić z siebie idioty. Machnął ogonem i ponownie spojrzał na Luos.

- Mhm.
Mruknął cicho i również się rozejrzał. Podniósł jedną z kości i jej się przyjrzał. Po chwili wyrzucił ją. Wnet usłyszał cichy pomruk i rozejrzał się.
- Może mi się zdaje, albo ktoś tu jeszcze jest...

Warknęła cicho, gdy zwierz rzucił w jej stronę kawałek kości. Usłyszeli ją, więc nie było już sensu się chować. Wskoczyła na suche drzewo, za którym stała. Jej kolorowe futro musiało bardzo wyróżniać się na tle ziemi, kości i suchych drzew.
Jej błękitne oczy patrzyły prosto w czerwone ślepia Luos. Kotka czekała na reakcje wadery.

Sam nagle gwałtownie odwróciła głowę. To chyba jednak nie ją usłyszały stworzenia. Usłyszała za sobą dźwięk łamanych patyków i pomruki. Zeskoczyła i stanęła jakiś metr przed Luos, patrząc w stronę, z której dochodził dźwięk.

Po chwili był już obok Luos i Samanvy. Przyjrzał się czaszce, lecz ją odepchnął. Spojrzał najpierw na wilczycę, później na kotkę. Usiadł, lecz ponownie usłyszał warknięcie i lekko podskoczył. Magią ze swojego rogu rozchylił gałęzie i ujrzał jakąś czarną istotę. Zgromadzeni ponownie mogli usłyszeć ciche warknięcie.

Helios nie spodziewał się, że tak szybko znajdzie Luos.
-Ty...-powiedział i zaatakował czerwonooką. Chciał ją ugodzić ją porożem w brzuch. Z dziką furią ruszył na waderę.

Luos, widząc Heliosa, uśmiechnęła się, zachichotała.
-No proszę, kogo my tu mamy!- Odskoczyła na bok. Za czerwonooką było drzewo, jeśli Helios nie wyhamuje dostatecznie szybko, to wpadnie na nie. Psychopatka stanęła kilka metrów od niego, była gotowa na atak.