Naru szedł przed siebie, nie wiedział gdzie.. nie wiedział po co, był zamotany.. Wydał z siebie gardłowy dźwięk, ale znacznie cichszy, mniej doniosły, lekko przepełniony niepewnością, strachem.. Nogami raz po raz ciągnął po ziemi.. Podszedł do drzewa, zaczął je ścierać porożem.

Spojrzał w jej kierunku zaprzestając dewastowania drzewa..
- Nie szkodzi.. - Stracił jakby całą siłę do życia, gdyby miał widoczne oczy.. ich źrenice byłyby straszliwie zwężone. Czuł się dziwnie nieobecny, chociaż próbował się na niej skupić.. Lekko machał ogonem, bezwiednie.

- Tak.. tak.. - Odpowiedział dość cicho, czasem przez całe jego ciało przechodziły widoczne dreszcze.. - Jestem tylko.. trochę zmęczony..- Mniejsza o to, że przespał ostatnie tygodnie, że był nieobecny.. Przecież każdy ma prawo być zmęczony. Lekko również ją szturchnął, potem zwyczajnie odszedł kawałek i położył się powoli na ziemi.. wyglądał jakby konał.. łeb ulokował na miękkiej trawie..

- Tak malutka..? - Nie podnosił łba.. nie miał zwyczajnie siły, ziewnął wydając z siebie dość piskliwy dźwięk. Nie miał pojęcia co się dzieje, jego naszyjnik się świecił.. ale.. przecież on nie chciał niczego zrobić specjalnego.. nie chciał.. a może? Yh.. - Nie martw się.. wszystko.. jest.. w.. porządku..-

Podniósł lekko łeb i szturchnął ją.. chciałby ją upewnić w tym, że nic mu nie będzie, że wszystko jest pod kontrolą..
- Zostaniesz ze mną..? - Postarał się lekko do niej uśmiechnąć.. chociaż.. troche..

Znów położył łeb.. jakby poszedł spać.. jego ciało przestało drżeć.. pojawiły się wibracje, dziwne wibracje jakie czuje się od duszy, lecz nie tak silne, jakby to był tylko fragment duszy. Dookoła zrobiło się ciemniej, jakby pojawiła się mgła.. ciemna, gęsta mgła..

Jego naszyjnik się lekko uniósł.. świecił.. po kilku chwilach wydawało się, że światło wydobywa się tylko z niego.. pole, jakie wytwarzało było teraz bardzo mocno wyczuwalne.. on dyszał, sapał..

Świecenie narastało.. zbierało się dwa metry od nich formując coś, chyba.. panoxa.. Ale nie wiadomo. Na szczęście już po chwili stało się jasne, że to jest on, ale jednak w swojej duchowej wersji, znacznie większej, masywniejszej. Spojrzał na nią, wydał z siebie potężny ryk.. a potem podszedł bliżej.. spoglądał na nią tymi swoimi paczałami.
- Mówiłem.. nie ma co się martwić..

Był w dwóch miejscach.. stojący i leżący, mniejszy i większy. Cóż, czasem nad tym nie panował.
- Przejdziemy się? - Nie wyglądał aż tak strasznie, mimo, że otaczała go delikatna niebieskawa poświata, a całe otoczenie było ciemne jak w nocy.. nie wiedział dokładnie ile to będzie trwało, musiał poczekać.