Pentona lubiła mgłę. Ze zwieszoną głową, z gracją przechodziła nad krzakami. Usłyszała wodę. Położyła się niedaleko brzegu i zaczęła nasłuchiwać. Przez chwile "zamknęła oczy" i rozkoszowała się atmosferą. Co jakiś czas machała ogonem muskając zad pędzlem. Z jej gardła począł wydobywać się dźwięk. Nuciła sobie starą, smutną melodie, a jej głos niósł się po powierzchni jeziora. Był niski i melodyjny. Położyła łeb na ziemi i położyła po sobie uszyska.

Usłyszała go. Natychmiast przestała, skuliła się. Może jej nie zauważy? Na to przynajmniej liczyła, że zobaczy pierwsza nadchodzące stworzenie. Przypuszczała tylko, że to może być inny Panox, bo niegdyś słyszała już taki dźwięk. Uszy położyła po sobie, by nie rzucały się w oczy. W porównaniu do niego była niewielka i drobna.

Ostrożnie podniosła głowę by spojrzeć na niego. No paczcie państwo. Szczerze to nigdy nie widziała tak bardzo rozgałęzionych rogów jakie posiadał ten samiec. Zastrzygła uszami i zamachała ogonem. Rozglądnęła się ponownie, niepewnie. Czuła się trochę dziwnie. Popatrzyła w biel mgły i położyła ponownie łeb na ziemi.

W tym momencie wstawała. Otrzepała się i kłapnęła szczękami. Podeszła do tafli wody i przyglądała się jej czy na pewno tam nic nie ma. Miała zamiar się napić. Całkowicie się rozluźniła jakby była sama.

Popatrzyła na niego jakby przymulona. Takie "Ale co ty ode mnie chcesz, co?". Jako inny Panox rozpoznawała "mimikę" czaszki. Jakoś w jej mniemaniu coś się zmieniało, chociaż w rzeczywistości wszystko pozostawało takie samo. Nastawiła uszy w jego stronę.

Sapnęła i potrzepała głową. Cicho, udajemy niedostępną i olewającą wszystko i wszystkich. Nachyliła się i zaczęła pić zanurzając niemal cały pysk. Kiedy skończyła znów na niego spojrzała. Zwiesiła głowę i podeszła.

Kiedy ją szturchnął "oburzyła się" unosząc wyżej łeb i lekko rozchylając szczeki. Przestąpiła z nogi na nogę. Odsunęła się kroczek w bok i zamachała ogonkiem. Ale no dobrze, będzie tolerować takie zachowanie.. Nie czuła się zagrożona więc była dość otwarta.

Położyła po sobie uszy i pokłusowała za nim. Zrównała się z nim szturchając go zadem. No co no..? Zawsze dobrze jest mieć kogoś za sobą, nie? Mogłoby się wydawać, że się uśmiecha. Miała dobry humor i dzień. Stuknęła jego poroże swoim. Fajnie spotkać rodaka po tylu latach.

Ona naliczyła kilka plusików. Ponownie go szturchnęła i wróciła nad wodę. Położyła się patrząc w dal. Miło by było mieć takiego przyjaciela, który jej nie opuści... Sapnęła i położyła głowę na ziemi.

Spojrzała na niego.-Um..-nie wiedziała zbytnio co powiedzieć. Dawno z nikim nie rozmawiała. Zamachała profilaktycznie ogonem i położyła po sobie uszy, ale nie w akcie złości, a nieśmiałości.